Elveda şiiri
Varlığınla yokluğun arasında kalmayacağım artık, sadece olmayacaksın. Sensiz kalma ihtimali olmayacak aleyhine kurulmuş cümlelerimin sonunda. Belki birkaç satır arasında unutulacaksın bir müddet sonra. İçimden olmayacak, boş bir kağıdın gölgesine sığınmayacak sana sitemlerim. Hani hep kızardın ya ?Konuş konuş konuş? derdin, haykırabilir miyim şimdi korkaklığını. Bıraktığın bu mavi düşleriyle avunan yalnızlığı, artık sahiplenilmeyecek olmanın burukluğunu yaşarken, haykırabilir miyim dersin, susar mıyım, gülüp geçer miyim yoksa ??
Aslında alıştırmalıyım kendimi hiç dönmeyecekmişsin, dönülmeyecek bir yerdeymişsin gibi farzetmeli, unutmalı. Seni hiç tanımamış gibi yaşamımı sürdürmeliyim. Var olduğum her yer aşk(ın) şehri olmalı artık, yeniden sevmenin, sevilebilmenin yeri her yer, zamanı yaşanan ve gelecek tüm zamanlar olmalı benim için. Evet, sayfalardan koparıp bir bir savurmalıyım seni yaşanmış tüm zamanlara, uzaklaşan her adımımla hapsetmeliyim bu anılar sokağına. Kopan takvim yaprakları sensiz geçen günleri saymamalı, bende yokluğunun güncesini tutmayı artık bırakmalıyım. Her yeni güne seni getirmedi diye isyan etmemeliyim. Kabullenebilmeli, hazmedebilmeli, aldırmamalı hatta sana hak verebilmeliyim. Bu satırlarla büyümeye başlamalıyım, sırf seni ve çocuklaşan bir aşkı kolayca unutabilmek için. Zira yoksun. Sanki benim hiç senim olmamış, sanki bizi hiç yaşamamışız, sanki aşk denen o hoyrat şarkıyı mırıldanmış ve sonra yarım bırakmışız gibi. Artık yeni bir şarkı söylemenin vakti, Yaşanmışlığına, yitikliğime hiç aldırmadan,
Sanki benim hiç senim olmamış gibi?
Gittin? Bir yıkım gibiydi gidişin. Sen adım adım uzaklaşırken benden, çöküp kaldı bedenim olduğu yere. Nice terklere dayanan bu yürek bu kez yenilmişti. Bu kadar zayıf değildim ben, kalkmalıydım. Kalkamadım?
Gittin? Oysa geldiğin gün gideceğini biliyordum. Hazırdım gidişine. Kaçak zamanları yaşıyorduk. Zaman bitecek ve sen gidecektin. Bense gidişinin ertesi günü hayatıma kaldığım yerden yeniden başlayacaktım. Başlayamadım?
Gittin? Nereye gittiğin önemli değildi. Binlerce kilometre uzakta olsan, iki metre ötemde de fark etmiyordu. Artık yoktun ve asıl bu düşünce beni felç ediyordu. Kurtulmalıydım. Kurtulamadım?
Gittin? Unutulanların arasına katılmalıydın. Anıları bir sandığa koyup hayatı bir yerinden yakalamalıydım. Bu aşk noktalanmalıydı, bu sevdadan vazgeçmeliydim. Yapamadım?
Bilmem
Hangi duan alıp götürdü seni benden
Hangi gece söyledi sana bunları
Tesadüfler mi söyleyecekti gidişini
Hangi dil yalanlayacaktı şimdi beni sevişini
Nasıl yok olacaktın peki bende
Nasıl yer bulacaktın artık bu bedende
Aşk bu muydu bu muydu sence
Hangi gözler seni isteyecek şimdi
Hangi şarkıda ismin geçecek
Ve hangi rüzgar seni besteleyecek
Koynumda yokluğun mu terleyecekti
Gidişini artık bomboş odamı süsleyecekti
Kim tarar saçlarını
Kim söyler seninle şimdi şarkımızı
Söyle
Nerede oluşun mu kaybettirecekti bana aklımı
Her sigara dumanında
Nefesimle çizerken hayalini
Neden yüreğim atmaz ki aklımdan o kirlenmiş halini
Neden yağmurlar içimden geçer oldu
Söyle
Neden aklım hep gidişini savundu
Çok mu şey istedim senden
Bir tutam sevgiyi kaldıramadı mı yüreğin
Az mı geldi de
Hemen attın bedeninden
Aynı pencere önünde
Yine aynı şarkı
Ve sen benden olunca ayrı
Bilmem nerelerde işlerken sen o günahı
Kendimi hep gelmelerinde sakladım
İnan her an her dakika gitmelerinde yaşlandım
Artık
Sen ve sevgini
Sen ve yüreğini
Kimsesiz matemlere bıraktım
Duy
Ben bu yarayı
Bu satırlarda kanattım
Sen benim ilk sevdamdın
Son sevdamdın
Yazar : KERVAN
09 Eyl Ptesi 12:31
174 Görüntüleme
